अरबको मरुभूमिमा उभिएर
आलिंगनका हातहरू फैलाउँदै
मेरो सामीप्य पुगेको सपना नदेखाऊ मलाई । 

 

यो सहरमा, 
केवल तिमी एक छैनौ सपना देखाउने,
यहाँ
एक कौडीको काम नपाउने युवालाई
बंगला बनाउन
मल्टिनेसनल बैंकले देखाइरहेको सपना,
चिहान भत्काएर घर ठड्याउने र
नदी थुनेर सडकमा बाढी भित्र्याउने 
महानगरको स्मार्ट सिटी बनाउने सपना,
खल्ती सारा खोतलेर डाँकाले झैँ
कर असुलेर जनतालाई खुसी बाँड्ने
सरकारले देखाइरहेको सपना !
सपना नै सपना, 
हजार सपना !
अहो कति देख्ने सपनाहरू ?

 

यद्यपि, 
मैले पनि देखेको छु,
तिमी अरबबाट फर्किसकेपछि
हावाकै वेगमा सररर्र गुड्ने
एउटा प्राडो किन्ने सपना !

 

नेताहरू सपना देखेर बर्बराउन थालेपछि
मैले यो देश सिंगापुर कल्पेको थिएँ, 
स्विट्जरल्यान्ड भाकेको थिएँ
राजा र रैती मेटाएर
न्याय र समतामूलक राज्य कल्पेंको थिएँ

 

थिएँ मैले यो पनि अल्पेको 
कि
यो मुलुकलाई सिंगापुर बनाउन
मेरो तिम्रो संयुक्त श्रम रहनेछ, 
हाम्रो संयुक्त जोस जुट्नेछ !

 

तिमी यही मुलुक बनाउँदै हुनेछौ 
अरबका कंक्रिट सडक
खनिरहेका तिम्रा हातहरू
यहाँका पाखाहरूमा
बाटो बिछ्याइरहेका हुनेछन् ।

 

मलेसियाका होटलमा पकाइरहेको खाना
आफ्नै घरका भान्छाहरूमा पाकिरहेका हुनेछन् । 
कोरियामा मोबाइल बनाइरहेको तिम्रो ब्रेन
यस मुलुकका युवाहरूको
दिमागमा इन्स्टल गरिरहेका हुनेछन् । 
सपना नै सपना 
अहो, यति धेरै सपना !

 

एक दुई गर्दै
तिमीलाई भेट्न आउने सडकमा 
सपनाको जाम यति लामो भइसक्यो 
सपनाको यो जामबाट मुक्त भई
सशरीर घाटसम्म आई म
अरबदेखि ल्याएर सुताएको तिम्रो लासमा
पानी पिलाउन पनि असमर्थ हुँला प्रिय !

 

यी सपनाहरू नै एक दिन
तिमी र मबीच पर्खाल भई उभिदिनेछन् 
त्यसैले, कमसे कम
तिमीले त सपना देखाउन छोड ।