• वि.सं २०८० चैत १६ शुक्रबार
  • Friday, 29 March, 2024
बाबुराम श्रेष्ठ ‘यात्री’
२०७८ असोज २३ शनिबार ०९:५६:००
साहित्य

सिउरानी उकालो

२०७८ असोज २३ शनिबार ०९:५६:००
बाबुराम श्रेष्ठ ‘यात्री’

माथि थपक्क गढी
आकाश छोउलाझैँ
जिउँदो इतिहास बोकी 
बाह्रमास हुस्सु बोकेर 
कतै हिमालचुली
कतै तराई समथर हेरी
पुलकित छ
सामुन्नेमा आदिम सभ्यता बोकेर
गलित थकित शरीर तन्काएर 
पुराना सम्झनाहरूमा बाँचिरहेछ 
सिउरानी उकालो 

 

यही गोरेटो हो
जमिन्दारदेखि भरियासम्म
मनमोहक दृश्यसँगै लोभिँदै
लामबद्ध हिँडाइमा हुन्थे
टट्टुको घन्टीसँगै ब्यँुझिने
वनपाखा घर–आँगन र खोलानालाहरू
पसलेहरू हतार–हतारमा हुन्थ्यो
बाटाका थुम्कासँगै 
जमिरहेका जुनारका दानाहरू
अमलाका गेडाहरू
यात्रीको भरपुर स्वागतमा हुन्थे
चिसोचिसो मौसममा 
एक कप चियाको चुस्कीसँगै
जिन्दगीमा आनन्द लिनेहरू
निधारको पसिना र थकाइ मेट्थे
एकछेउमा खुसीले गदगद हाँस्थे 
सिउरानी उकालो 

 

यही ठाउँ हो 
कुनै वेला हाइ–हाइ थियो
आज समयले बूढो बनाएको छ
आधुनिकताले थप्पड मारेर
उसको टाउकामा
ताँतीका ताँती गाडीहरू कुदिरहन्छन्
मोबाइलको क्यामरामा मात्र ऊ कैद भइरहेछ
यहाँका घरहरू कहाँ गए ?
पाटी–पौवा कता बिलाए ?
टौवाहरू कता पलाएन भए ?
एकान्तको घना जंगलजस्तो 
मसानघाटको नियति भोगिरहेछ
सिउरानी उकालो 

 

यही बाटो भएर 
आफ्नै जिन्दगीको बाटो बनाउनेहरू
कतै उच्च ओहोदामा
शालीन जिन्दगी व्यतीत गरिहहेका छन्
अलिकति माटोको माया दर्साए
आफ्नै घर–आँगनमा 
सिमल र गुराँस फुल्ने थिए
बिचरा व्यथाहरू पोख्न नसकी
पहिरोको चपेटामा फोहोरको डंगुरमा
ओसिलो मन लिएर
आँखामा आशाका दिनहरू
गलाउँदै बेहिसाब बाँचिरहेछ
सिउरानी उकालो ...।।

 

– सिन्धुली