• वि.सं २०८० मङ्सिर २१ बिहीबार
  • Thursday, 07 December, 2023
अनिल किराँती
२०८० असोज २७ शनिबार ०८:०८:००
साहित्य

सौन्दर्य

२०८० असोज २७ शनिबार ०८:०८:००
अनिल किराँती

हो, 
हामी साझा फूलबारीका फूल हौँ ।

 

तिमी लालीगुराँस
तपाईं सयपत्री
उहाँ गोदावरी
ऊ गुलाब
त्यो बाबरी
यो मखमली
तँ सुनाखरी
तिनीहरू चमेली, इन्द्रकमल, लालुपाते
उनीहरू पारिजात, प्रेमलता, बेगमबेली
र म हुँ लिम्चिङबुङ । 

 

हो, 
हामी फुलिरहेका छौँ 
सदियौँदेखि सँगै एउटै फूलबारीमा
र छरिरहेका छौँ– हरर बासना
तर प्रश्न छ यहाँ,
म किन मालामा गुथिएको छैन ?
मन्दिरको थालीमा किन भइनँ म ? 
किन प्रेमिल स्पर्श छैन ममाथि ?
मालीदाइ किन आकार हेरेर गर्नुहुन्छ गोडमेल ?
मालीदाइ किन रङ हेरेर गर्नुहुन्छ मलजल ?
मालीदाइ किन ठाउँ हेरेर गर्नुहुन्छ रेखदेख ?

 

म लिम्चिङबुङ,
म आदिम फूल हुँ 
मेरो आफ्नै बास्ना छ
आफ्नै रङ छ 
विशिष्टता छ
छुट्टै विशेषता छ मेरो
म पनि अरू फूलजत्तिकै मौलिक छु
तर सवाल छ यहाँ– 
किन स्विकार्दैन मालीदाइ मेरो सौन्दर्य ?